Ana María Hernando maakt de ongekende mogelijkheden van tule zichtbaar
Wandkleden van een animatiemaker: William Kentridge
Het EYE Filmmuseum is wel de laatste plaats waar je hedendaagse wandkleden verwacht. En toch hangen ze er: op de expositie met korte films van de Zuid-Afrikaanse multikunstenaar William Kentridge (1955): ‘Ten Drawings for Projection’. Hoe zit dat?
Tekst: Chris Reinewald
‘Wandkleden weven lijkt op animatiefilms maken,’ zegt William Kentridge, bekend van zijn “bewegende” houtskooltekeningen.
‘Weven en animaties tekenen kost allebei zeeën van tijd. In beide gevallen breng je een tekening terug tot pixels. En die vergroot je tot wandvullend formaat.
Een wandtapijt zie ik eigenlijk als een bevroren projectie en een draagbare muurschildering. Je rolt hem gewoon op, neemt hem mee naar je andere paleis en hangt hem weer op. Nou ja, vroeger in Vlaanderen.’
William Kentridge, Processional, 2015
Collages met silhouetten
Sinds de jaren tachtig ontwierp Kentridge meer dan veertig wandtapijten, gebaseerd op zijn beeldende zwart/wit-werk. Het zijn meestal collages met silhouetten.
Een oude landkaart dient als ondergrond. Culturele, historische of politieke motieven: Afrikaanse dragers die tijdens de Eerste Wereldoorlog gedwongen materiaal sjouwden voor de Europese legers. Dit is ook het onderwerp van zijn nieuwste operaproductie: vluchtelingen, demonstranten ten tijde van apartheid.
Kentridge gebruikte vroeg twintigste-eeuwse Sovjet-agitprop-motieven voor zijn bewerking van de koddige kameropera ‘De Neus’ van Dimitri Sjostakovitsj, naar Gogol.
William Kentridge, Shower Woman, 2006, detail
‘Een wandtapijt zie ik eigenlijk als een bevroren projectie’
Harp spelen
Zijn tapijten worden geweven bij Stephens Tapestry Studio in Johannesburg, in 1949 gesticht in het noorden van Swaziland, een buurland van Zuid-Afrika.
Geiten uit het door Zuid-Afrika omsloten koninkrijkje Lesotho leveren de mohair wol. Deze wordt erna gesponnen in Swaziland en gaat ten slotte naar “Jo’burg”.
William Kentridge, Planta della citta di Napoli, 2009
Kentridge doet met handbewegingen het weven na. ‘Zo mooi! Net harp spelen.
Dat spinnen trouwens ook. Vroeger deden ze dat op houten spinnenwielen. Sprookjesachtig! Maar nu prefereren ze fietswielen. En die dragen ze dan op hun hoofd. “Het Fietswiel” van Duchamp in hartje Afrika!’
William Kentridge (1955): ‘Ten Drawings for Projection’, EYE Filmmuseum, Amsterdam tot 1 september.
Hoofdbeeld: William Kentridge, Nose with strawberries, 2002 (foto: Chris Reinewald).
Meer
De veelzijdigheid van werken in textiel te zien in Museum de Kantfabriek
Eva Fàbregas toverde een industriële hal om tot een surrealistisch landschap met amorfe sculpturen
Esther Bornemisza - “Approaches” Modern Fiber Art