De veelkleurige verticale kleurverlopen van Ulrike Martha Zimmerman
Sprookjesachtige sculpturen bij Virpi Vesanen-Laukkanen
De ideeën voor de werken van de Finse kunstenaar Virpi Vesanen-Laukkanen (1957) komen tot leven op het moment dat verhalen uit haar eigen jeugd, opmerkingen van haar kleinkinderen of sprookjes, het materiaal ontmoeten. De kunstenaar heeft een lange staat van dienst op het gebied van textiel en heeft een verscheidenheid aan (gerecyclede) materialen zoals snoeppapiertjes, lucifers en ansichtkaarten verwerkt bij het maken van haar reliëfs, sculpturale jurken en zachte sculpturen.
Tekst: Dorothé Swinkels
Door de jaren heen is Virpi tactiliteit steeds belangrijker gaan vinden; ze werkt het liefst handmatig zodat ze het materiaal optimaal kan voelen. Met het ouder worden is zij geïnteresseerd geraakt in rimpels, slappe buiken en dergelijke die ze op een humoristische manier wil behandelen,
Virpi Vesanen-Laukkanen, "Armchair with Boobs", 2018, Stoel, textiel.
zoals te zien is in haar serie werken “Grandma’s Cottage” en “Once upon a time”.
Kleur
Virpi bracht haar jeugd door op het platteland in een boerderij met veel van het bekende Finse Marimekko-textiel. Ze hield van de voor dit label zo kenmerkende felle kleuren en abstracte patronen. Dat is duidelijk te zien in haar soft sculptures. Ze vertelt: ‘Ik begin vaak met schrijven en tekenen en ga daarna op zoek naar materiaal, vaak in stoffenwinkels. Ze heeft hiervoor fluwelen tricot (80% katoen) gebruikt vanwege de felle en levendige kleuren en het zachte gevoel. Ze begint gewoon te vouwen, rimpelen, kreukelen, vullen en naaien. Soms maakt ze eenvoudige patronen.
Virpi Vesanen-Laukkanen, "Once upon a time", 2020, textiel, vulling, installatie.
"Met het ouder worden is Virpi geïnteresseerd geraakt in rimpels en slappe buiken"
Ik zie ik zie, wat jij niet ziet
Aanleiding voor de site-specific installatie “Oma’s Huis” was een opmerking van een van haar kleinkinderen. Virpi vertelt: ‘Het begon op het moment dat mijn toen driejarige kleinkind 's avonds in mijn huis, zijn oma’s huis dus, in het schemerdonker "iemand met twee voeten zag".' Virpi zag alleen een stoel, maar hij zag iets anders. Ze startte met uitwerken van het idee dat het huis van oma een fysieke en mentale ruimte is, gescheiden van de omringende wereld, een plek waar verschillende leeftijden elkaar ontmoeten en/of botsen.
Virpi Vesanen-Laukkanen, "Grandma´s Cottage", installatie, 2017, Kartonnen doos, textiel, vulling.
Vreemd maar vertrouwd
Door het kunstwerk en de dialoog tussen de generaties wordt iets nieuws gecreëerd dat ons zal helpen om de wereld te analyseren en structuur te creëren voor het begrijpen van de wereld’. Ze heeft inmiddels een groeiend aantal zachte objecten gemaakt, die ze in installaties zoals bijvoorbeeld “Granny´s Cottage” and “Once Upon a Time”, gebruikt in wisselende samenstellingen.
Wat ze bij het publiek wil bereiken met haar “zachte sculpturen”: ‘Misschien een vreemde gewaarwording, iets bekends en tegelijkertijd vreemds zien.’
> Naar de website van Marimekko
Hoofdbeeld: Virpi Vesanen-Laukkanen, "Once Upon a Time", 2020, installatie, textiel en vulling.
Meer
Ana María Hernando maakt de ongekende mogelijkheden van tule zichtbaar
De veelzijdigheid van werken in textiel te zien in Museum de Kantfabriek
Eva Fàbregas toverde een industriële hal om tot een surrealistisch landschap met amorfe sculpturen