Humor met een missie, het werk van Anastasiia Podervianska
De unheimische beelden van Iris Legendre
De Franse textielkunstenaar Iris Legendre bewerkt familiefoto’s tot intrigerende beelden. Agressief en unheimisch ook. Wat is het verhaal achter haar werk?
Tekst: Dorothé Swinkels
Waar gaat je werk over?
“Mijn werk gaat over erfelijkheid. Over besmetting binnen en herinneringen aan mijn familie. Ik voeg eenvoudige, tijdloze materialen zoals spelden, naalden en spijkers, veren, schelpen, peperkorrels en kralen toe aan oude familieportretten. De vormen die ik zo creëer doen denken aan maskers, doodskisten of geesten. Vaak gaat er iets mysterieus of zelfs bedreigends uit van de door mij gemanipuleerde foto’s.”
Iris Legendre, serie: Foto’s, “Besmetting”, 2012, knopspelden op foto, 20 x 27cm.
"De naalden doen mij denken aan een zee-egel; agressief én delicaat tegelijk."
Waarom bewerk je juist familiefoto’s?
“Er is iets sentimentels aan familiefoto’s, iedereen kent het fenomeen wel. Elke foto vertelt een ander verhaal. Sommige zijn grappig, andere zijn zoet of hard. Ik koos voor familiefoto’s zonder exotisch decor of complexe compositie, om de focus te houden op het personage en diens transformatie. De materiaalkeuze hangt af van het visuele effect, de schaal en wat ik wil zeggen.”
Spelden, spijkers, naalden. Niet bepaald de zachtste materialen.
“Het is best agressief wat ik doe. Vooral om spelden en spijkers zo te gebruiken op originele foto’s – het zijn namelijk geen reproducties. Het gebruik is te associëren met voodoo, verwensing, straf. De naalden doen mij denken aan een zee-egel; agressief én delicaat tegelijk. Spelden zijn ook dubbelzinnig: glimmend als sieraden, rond als puistjes.”
En waarom rode spelden?
“Die gebruik ik, omdat rood de kleur is van gevaar en puistjes. Zo lijken de spelden nog meer een ziekte die zich verspreidt. Soms gebruik ik rode spelden alsof het besjes zijn.”
Iris Legendre, serie: Foto’s, "Zonder titel", 2010-2014, knopspijkertjes op foto.
Is er een reden waarom je vooral gezichten bedekt?
“Als je boos bent op iemand, dan krab je hem of haar in zijn gezicht, niet in zijn arm of knie. Het gezicht is ‘heilig’. Het gezicht aanvallen is een soort heiligschennis. Overigens bedek ik niet altijd het gezicht.”
Beeld: Iris Legendre, serie: Foto’s, "Zonder titel", 2010-2014, knopspijkertjes op foto.
Dit vind je vast ook leuk
Erin E. Castellan verstaat de kunst van het combineren met een minimale voetafdruk
De interacties tussen ruimte en werk van Alonzo Pantoja
Rima Day borduurt boeken over de liefde