De open figuurstructuren met gehaakt binddraad van Monika Supé

Tot en met 6 oktober 2019 is de Textiel Biënnale Rijswijk 2019 te zien. Frank van der Ploeg, die de catalogus heeft verzorgd, heeft voor TxP (Textiel Plus) vijf teksten over de deelnemende kunstenaars bewerkt. Deze week is het de beurt aan de Duitse textielkunstenaar Monika Supé (1967, München).

Tekst: Frank van der Ploeg

De maliënkolder was in de Middeleeuwen een tweede huid om te ondersteunen bij aanvallen van buitenaf. De in elkaar gestoken ringetjes zorgden voor een flexibele weerbaarheid. Kleine kanttekening: het gewicht was niet gering. Lijnrecht tegenover de maliënkolder bevindt zich sinds 1967 de panty. De uiterst fijn gebreide nylon kous tot over het achterwerk is louter bedoeld voor de sier(lijkheid) en steekt qua draagcomfort het metalen vest ruim naar de kroon. Monika Supé maakt kledingstukken die er ergens tussenin balanceren. Gehaakt metaaldraad maakt de complexe netstructuren voor alles draagbaar.

“Met luchtige 3D-plastieken rekt Monika Supé de definitie van de huid als omhulsel op”

Open figuurstructuren

Denk echter niet aan mode/modieus bij de omhulsels van Monika Supé. De Kleiderkörper (2017) en Kopfmäntel (2015) zijn open figuurstructuren op zichzelf. Voorgevormd als bloot lichaam of uitzonderlijke hoofddeksels bieden ze ruimte aan tijdelijke bewoners. Ze houden ook zonder ingezetene – anders dan bij textieldraad – hun vorm: hangend aan het plafond of balancerend op een kapstok.

Huid als omhulsel

Monika Supé zoekt de grenzen op van de notie van lichaam en ruimte. Met luchtige 3D-plastieken rekt ze – soms letterlijk – de definitie van de huid als omhulsel op. Het gehaakte binddraad functioneert als een netpanty, die het oppervlak volgt van het blote lichaam, inclusief – onbarmhartig – alle plooien en individuele kenmerken. De jurken worden lichaam en andersom. Wat is binnen, wat is buiten? Schijnwerkelijkheid wordt als thema blootgelegd.

Spel van illusie

Supé is in staat om van twee kanten te spelen met het spel van illusie. Ze tekent met inkt alsof het gebreid is akelig precies het menselijk lichaam met al zijn onvolmaaktheden. Maar dan zo dat het lijkt alsof het lichaam geheel is opgeslokt door een pantyachtige structuur; nee, het lichaam ís panty. Zelfs aan ladders heeft ze gedacht en waar het laddert, resteert niets: het wit van het papier. Een aparte plek in haar werk nemen de draadwerken in die dienen te worden beschenen met strijklicht. Zonder dat licht zie je alleen losse draadjes. Gaat de lamp aan, doet schaduwwerking zijn intrede en tekenen de schaduwen samen een figuur. Het is zijn en er niet zijn.

Bedekken (introvert) en extravagant naar buiten treden. De Kopfmäntel symboliseren de uitgangspunten van Monika Supé in optima forma.

> Naar de website van Monika Supé

Hoofdbeeld: Monika Supé, Kleiderkörper.

Meer

De veelzijdigheid van werken in textiel te zien in Museum de Kantfabriek
Eva Fàbregas toverde een industriële hal om tot een surrealistisch landschap met amorfe sculpturen
Esther Bornemisza - “Approaches” Modern Fiber Art
Catherine Hill borduurt teksten op dierbare herinneringen
0 items | € 0

Blijf op de hoogte van het laatste nieuws en schrijf je in!

Nieuwsbrief