De veelkleurige verticale kleurverlopen van Ulrike Martha Zimmerman
De maskers van Muriel Nisse zijn van een buitenaardse schoonheid
De lastige periode waarin we nu, door Covid 19, leven voelt voor de Franse kunstenaar Muriel Nisse (1984) alsof ze, artistiek gezien, op het juiste moment op de juiste plaats is. Haar werk is nog nooit zo betekenisvol geweest als nu; mensen voelen zich comfortabeler bij het bedekken van hun gezicht en maskers lijken een nieuwe kans tot expressie. Met materialen als mensenhaar, kant en veren maakt ze met de hand (tot 150 uur per stuk!) haar maskers en hoofddeksels.
Tekst: Dorothé Swinkels
Het gezicht is voor haar als een soort speeltuin. Door het meest herkenbare menselijke element met een masker te bedekken, voelt Muriel zich vrij iets buitenaards en theatraals te creëren. Haar inspiratie bestaat uit een breed scala aan invloeden zoals mythologie, etnische iconografie, tribalisme en subculturen.
“Ik zou willen dat maskers meer als een ornament werden beschouwd”
Maskers en haren
Muriel: ‘Maskers obsederen me, mensen hebben ze altijd al instinctief gemaakt. Helaas hangt er nog wel steeds een associatie met “carnaval” aan. Ik zou willen dat maskers meer als een ornament/modeaccessoire zouden worden beschouwd in plaats van iets dat alleen maar het gezicht verbergt. Muriel begon haar loopbaan als pruikenmaker bij de Nationale Opera in Parijs, waar ze nog steeds werkt. Daarnaast maakt ze vrij werk waarin ze steeds vaker haren wil integreren. Haren zijn voor Muriel een verlengstuk van het menselijk lichaam: ‘Ik houd van het kostbare en intieme ervan.’
Uitlaatklep
Ze werkt spontaan en gevoelsmatig: ‘Ik maak geen schetsen, maar improviseer naar aanleiding van het materiaal dat ik beschikbaar heb. Mijn voorraad is vrij uitgebreid; het gebruik van materialen wisselt, afhankelijk van wat ik voel onder invloed van bepaalde muziek, een stemming, emotie, of een kleur die ik mooi vind. Eerlijk gezegd weet ik als ik begin aan iets nooit wat het zal worden. Iets is voor mij klaar wanneer ik het draag en tevreden ben omdat ik een specifieke intensiteit of emotie heb weten te verbeelden. Het maakproces is een uitlaatklep voor mij.’
De maskers zijn bedoeld om echt te worden gedragen door mensen. Ze maakt ze voor muziekkunstenaars, artiesten of dansers en werkt soms samen met modeontwerpers en stylisten voor modeshows of fotoshoots.
Muriel Nisse, "Inuit".
Hybride object
Sommige mensen kopen de maskers voor hun eigen collectie, als een hybride object tussen kunst en mode. Muriel, tot slot: ‘Ik denk dat mijn belangrijkste motivatie altijd is geweest om mensen te verzamelen en verbinden rond mijn creaties en om samen met fotografen, regisseurs, dansers en performers aan mooie projecten te kunnen werken.’
Meer
Ana María Hernando maakt de ongekende mogelijkheden van tule zichtbaar
De veelzijdigheid van werken in textiel te zien in Museum de Kantfabriek
Eva Fàbregas toverde een industriële hal om tot een surrealistisch landschap met amorfe sculpturen